Verhaal van kave

Het eerste stuk; donderdag Kave had vannacht moeite met haar temperatuur onder controle te houden. Op zich niet heel schokkend want dit is vaak met prematuren zo. Ik had haar om half 8 gevoed en ze had nu ondertemperatuur. Dus ik zet de couveuse aan zodat ze weer wat op temperatuur kon komen. Ik had hem maar 15 min aangezet, want ik wilde niet dat het weer te hoog werd. Na een half uur was de temperatuur 36,0 weer een half uur later 37,5 na dit half uur moest ik haar weer gaan voedden. Alleen nu was haar temperatuur ineens 38,6 dit is veel te hoog, volgens janneke was dit niet zo erg zolang haar ademhaling goed bleef, dit was ook het geval, dus ben ik haar gewoon gaan voedden. Janneke was vrij dus die ging weer terug. Op het moment dat ik gecontroleerd had of haar sonde nog goed zat begon ze raar te ademen. Ik dacht bij mezelf zie ik dit nu goed, dus nog even gewacht en ineens stopte haar ademhaling. Hier schrok ik echt enorm van en heb gelijk alle dekens open gelegd, gelukkig haalde ze toen weer adem. Ik ben daarna wel naar els gegaan en die zag ook dat haar ademhaling ineens een stuk slechter was. Ik moest van haar janneke gaan halen. Met haar samen bedacht wat we nu het beste konden doen. We hebben haár uit de couveuse gehaald en in een ander bedje gelegd. We willen de temperátuur gaan reguleren met dekens. We hebben haar toen aan de zuurstof gelegd en gelukkig ging hier haar o2 gehalte van omhoog. We dachten als de temperatuur omlaag gaat zal haar ademhaling ook beter zijn. Bij de temperatuur van 37 zouden we haar weer van de zuurstof afhalen en kijken wat ze zou doen. Helaas zakte ze elke keer van 100 naar 80 en dan weer omhoog dit klopte dus niet. Els heeft toen gebeld naar een dokter die in het ziekenhuis hier zou zijn, ze wilde weten of we zo gelijk door konden lopen, want met infectiegevaar is het niet goed met zon kleine baby lang te moeten wachten. Daar aangekomen was het echt super druk! Er zaten overal mensen te wachten, we konden wel gelukkig zo doorlopen. De dokter heeft antibiotica voorgeschreven en ze moest 3 ml vocht per uur per infuus krijgen. We moesten dus in dit kleine mensje een infuusnaald gaan zetten. Dit was nog niet makkelijk, we zijn ook uiteindelijk naár de kliniek hiernaast gegaan omdat haar vaten niet te zien of te voelen waren. Het is uiteindelijk gelukt met 3 keer is scheepsrecht.
We moeten nu tot sowieso zondag elk uur 3 ml iv gaan geven en dit doen alleen verpleegkundige. Met janneke dus een plan opgesteld hoe we dit dus gaan doen. Ik heb nu 3 nachten als extra en ik hou me dus ook alleen bezig met kave.
Het was dus een hectische dag voor mij waarin verschillende gevoelens zaten. Ik voelde me namelijk zo schuldig dat haar temperatuur zo omhoog was gegaan, ze zeggen dan wel dat het niet mijn schuld is,maar zo voelt het dan wel. Gelukkig gaat nu alles goed en hopen we dat ze het gaat redden.

Vervolg; vrijdag Kave ademt nog steeds niet goed. Het lijkt alsof ze om de zo veel tijd vergeet adem te halen. Janneke heeft nu medicijnen voor haar longen gehaald, hopen dat dat iets doet bij haar.

Het laatste stuk vrijdag nacht Vannacht is kave overleden. Alles ging eigenlijk goed, ik had haar om 11 uur voeding gegeven ennalles bleef binnen. Tot om half 2 ineens het alarm af ging van haar saturatie. Ik ging kijken en haar saturatie was nog maar 60 met een hadtslag van 86. Ze zag heel wit en haar ogen waren weggedraaid, ze maakte ook een raar geluid en zag toen dat ze moest braken. Ik heb haár toen op de zijkant gelegd, maar het was zo veel dat het zelfs door haar neus kwam. Ik heb toen janneke laten bellen en ze kwam gelukkig snel. Zij heeft kave uitgezogen, maar kon helaas niet in haár longen omdat ze geen kleiner slangetje had. Toen ze weer wat rustiger was wisten we allebei dat dit niet goed was en dat ze hier niet overheen zou komen. Zo is ze eigenlijk nog een hele poos rustig geweest en is janneke weer terug gegaan. Ik ben toen bij haar gaan zitten en niet meer weggegaan. In overleg met janneke toch om 2 uur nog een keer voeding gegeven om haár een vol gevoel te geven. Om half 4 was het weer hetzelfde verhaal en heb ik gelijk janneke gebeld. Bij het uitzuigen zakte alles; hartslag, saturatie en ademhaling. We hebben alles zo veel mogelijk weggehaald en na dit ging het snel. Ze haalde heel moeilijk adem en dit was echt een akelig zicht. Haar longen waren volgelopen en het was dus echt een gevecht tegen het stikken. Het duurde nog best wel een poos voordat ze haár laatste adem uitblies. Janneke en ik zijn er samen bij geweest.
Geholpen bij het afleggen en alles uit te zoeken.
Hierna vroeg janneke of ik morgen mee wilde haar weg te brengen naar haar vader, dit wilde ik graag omdat ik het zo ook voor mezelf kon afsluiten. Had zo veel voor haar gezorgd dat het best intensief was haar zo te zien gaan. Had echt goede hoop voor haar.