Lucky boy mubarak
Door: Davine
Blijf op de hoogte en volg Davine
07 Februari 2014 | Oeganda, Soroti
Vrij 07-02-2014
Weer een A dienst vandaag, samen met mirjam, marieke en janneke. Best gezellig dus als dutchies aan het werk. De dag ging vandaag dan ook wat sneller en was niet zo saai.
Mirjam voelde zich vandaag weer niet zo lekker, dit was gisteren ook al het geval. Ze was elke keer heel beverig en ineens heel misselijk. Marieke zei toen laat je anders even testen op malaria, dit kan geen kwaad. Mirjam had zo iets van jaa het zal wel, maar ik doe het wel. Mirjam wordt namelijk nooit gestoken en ook zo hier had ze in het begin van de week, maar 3 bultjes. Terwijl de rest echt helemaal onder zit.
Na een half uur is janneke om de test gegaan en zei daarna heel nuchter tegen mirjam dat ze malaria had. Mirjam dacht eerst dat ze een grapje maakte, wat dus niet zo bleek te zijn. Gelukkig was het nog in een vroeg stadium en heeft ze nog niet zo erg last van de symptomen. Dat heeft ook te maken met dat ze haar pillen goed inneemt. De malariatabletten zijn namelijk tabletten die de symptomen verminderen en dat je minder snel kan krijgen, wat dus niet wil zeggen dat je het niet kan krijgen!
Verder ging het gelukkig goed met haar, af en toe is ze wat duizelig of is ze wat misselijk. Dit is tot nu toe dan. Hopelijk blijft dit ook zo voor haar.
Verder zijn we weer bij mubarak Geweest. We kwamen daar aan en zagen dat hij een rolstoel heeft!! Echt super fijn voor hem! Ik heb vandaag zijn wond verbonden, best apart om dit te doen zonder echt steriel te werken, wat je eigenlijk wel gewend bent.
Na dit alles er nog even over gepraat. Janneke vertelde dat het eigenlijk beter was om een rolstoel voor hem te hebben waar hij zelf bij kan, nu wordt hij nog geduwd door mensen en is hij nog afhankelijk, maar hij heeft er nu 1 en dat is al heel wat. Oooh wat ik vergeten ben! Ik heb mubarak vandaag zien lopen! Dit was zo bizar om te zien! Hij loopt met zijn benen gekruist op handen en voeten. Zijn voeten slepen eigenlijk dan een beetje mee. Het is heel moeilijk uit te leggen. Heb hier wel een foto van, dus dan kunnen jullie het zien.
Goed om terug te komen op het verhaal. Janneke vertelde dat moebarak ook eigen incontinent is van urine en ontlasting, waardoor hij ook een decubitusplek heeft boven zijn stuit. Ze doen hier express niks aan, omdat ze geen middelen hebben hem droog te krijgen. Ze kunnen kuiers gebruiken, maar dan krijg je hetzelfde effect als dat hij het in zin broek doet (zijn ouders zorgen gelukkig goed voor hem en krijgt heel snel een schone broek aan, dit kunnen ze helaas niet altijd in de gaten houden en loopt hij dus af en toe met een natte broek, best mens onterend als jij in je eigen urine en ontlasting moet zitten) zijn ouders spoelen de wond wel altijd uit als hij ontlasting heeft gehad, maar met urine is dat gewoon niet mogelijk omdat ze dan een hele dag aan het spoelen zijn.
Zo'n verhaal laat ik dan altijd even bij mezelf bezinken en dan komt er eigenlijk pas een reactie. Nu ik dit zo opschrijf denk ik echt bij mezelf, wat erg eigenlijk dat deze jongen zo moet leven. Ik weet ook wel dat voor Afrikaanse begrippen het echt niet slecht is, maar als hij gewoon in Nederland zou wonen zou hij waarschijnlijk gewoon een pouche hebben waardoor hij kan plassen en werd er darmgespoeld om alles in bedwang te houden, zodat hij niet meer elke dag in zijn eigen urine en ontlasting hoeft te zitten, Zou er waarschijnlijk een vacuümpomp zijn voor zijn billen, een gewone rolstoel waar hij zelf in voort zou kunnen bewegen. We klagen veel over de zorg en dat er zoveel bezuinigd wordt, maar als ik dan dit zo zie denk ik zo slecht hebben wij het nog niet als mensen die afhankelijk zijn van de zorg. We krijgen elke dag zorg, er wordt zelfs een deel van betaald, er is altijd iemand aanwezig als er iets is, de middelen om geholpen te worden die zijn bij ons gewoon aanwezig. Deze jongen was zo blij met zijn rolstoel en zijn ouders zijn zo dankbaar dat wij komen, terwijl in Nederland de meeste mensen het allemaal maar gewoon vinden dat er iedere dag iemand op de stoep staat om de wonden te verzorgen en je af en toe ook nog niet dankbaar zijn met wat je komt doen, terwijl je je stinkende best doet (niet bij iedereen natuurlijk, maar er zitten mensen bij die Het ook eens op deze manier zouden moeten zien. Ik denk dat ze dan heel veel meer zullen waarderen wat ze bij ons in Nederland hebben).
Goed niet om heel de zorg bij ons af te blaffen, want ik weet heus wel dat je het niet met elkaar kan vergelijken en dat we heel blij moeten zijn dat het bij ons geregeld is, ook al gebeuren er dingen waar we het niet mee eens zijn, maar als ik deze jongen dan zo zie, hoe gelukkig en dankbaar hij is denk ik kunnen we in Nederland nog wel een puntje aan zuigen.
Zo als ik het zo terug lees denk ik, het maakt stiekem toch meer bij je los als je eigenlijk wilt toegeven. Ik probeer me ook niet er op te blijven focussen, maar deze dingen die je ziet zijn best pittig omdat je het niet echt kunt bevatten dat het hier zo gaat. Mubarak is dan nog 1 van de "gelukkige" kinderen die we kunnen helpen en die "goede" ouders heeft, die ondanks geen geld hebben wel goed zorgen voor hun kind.
Weer een A dienst vandaag, samen met mirjam, marieke en janneke. Best gezellig dus als dutchies aan het werk. De dag ging vandaag dan ook wat sneller en was niet zo saai.
Mirjam voelde zich vandaag weer niet zo lekker, dit was gisteren ook al het geval. Ze was elke keer heel beverig en ineens heel misselijk. Marieke zei toen laat je anders even testen op malaria, dit kan geen kwaad. Mirjam had zo iets van jaa het zal wel, maar ik doe het wel. Mirjam wordt namelijk nooit gestoken en ook zo hier had ze in het begin van de week, maar 3 bultjes. Terwijl de rest echt helemaal onder zit.
Na een half uur is janneke om de test gegaan en zei daarna heel nuchter tegen mirjam dat ze malaria had. Mirjam dacht eerst dat ze een grapje maakte, wat dus niet zo bleek te zijn. Gelukkig was het nog in een vroeg stadium en heeft ze nog niet zo erg last van de symptomen. Dat heeft ook te maken met dat ze haar pillen goed inneemt. De malariatabletten zijn namelijk tabletten die de symptomen verminderen en dat je minder snel kan krijgen, wat dus niet wil zeggen dat je het niet kan krijgen!
Verder ging het gelukkig goed met haar, af en toe is ze wat duizelig of is ze wat misselijk. Dit is tot nu toe dan. Hopelijk blijft dit ook zo voor haar.
Verder zijn we weer bij mubarak Geweest. We kwamen daar aan en zagen dat hij een rolstoel heeft!! Echt super fijn voor hem! Ik heb vandaag zijn wond verbonden, best apart om dit te doen zonder echt steriel te werken, wat je eigenlijk wel gewend bent.
Na dit alles er nog even over gepraat. Janneke vertelde dat het eigenlijk beter was om een rolstoel voor hem te hebben waar hij zelf bij kan, nu wordt hij nog geduwd door mensen en is hij nog afhankelijk, maar hij heeft er nu 1 en dat is al heel wat. Oooh wat ik vergeten ben! Ik heb mubarak vandaag zien lopen! Dit was zo bizar om te zien! Hij loopt met zijn benen gekruist op handen en voeten. Zijn voeten slepen eigenlijk dan een beetje mee. Het is heel moeilijk uit te leggen. Heb hier wel een foto van, dus dan kunnen jullie het zien.
Goed om terug te komen op het verhaal. Janneke vertelde dat moebarak ook eigen incontinent is van urine en ontlasting, waardoor hij ook een decubitusplek heeft boven zijn stuit. Ze doen hier express niks aan, omdat ze geen middelen hebben hem droog te krijgen. Ze kunnen kuiers gebruiken, maar dan krijg je hetzelfde effect als dat hij het in zin broek doet (zijn ouders zorgen gelukkig goed voor hem en krijgt heel snel een schone broek aan, dit kunnen ze helaas niet altijd in de gaten houden en loopt hij dus af en toe met een natte broek, best mens onterend als jij in je eigen urine en ontlasting moet zitten) zijn ouders spoelen de wond wel altijd uit als hij ontlasting heeft gehad, maar met urine is dat gewoon niet mogelijk omdat ze dan een hele dag aan het spoelen zijn.
Zo'n verhaal laat ik dan altijd even bij mezelf bezinken en dan komt er eigenlijk pas een reactie. Nu ik dit zo opschrijf denk ik echt bij mezelf, wat erg eigenlijk dat deze jongen zo moet leven. Ik weet ook wel dat voor Afrikaanse begrippen het echt niet slecht is, maar als hij gewoon in Nederland zou wonen zou hij waarschijnlijk gewoon een pouche hebben waardoor hij kan plassen en werd er darmgespoeld om alles in bedwang te houden, zodat hij niet meer elke dag in zijn eigen urine en ontlasting hoeft te zitten, Zou er waarschijnlijk een vacuümpomp zijn voor zijn billen, een gewone rolstoel waar hij zelf in voort zou kunnen bewegen. We klagen veel over de zorg en dat er zoveel bezuinigd wordt, maar als ik dan dit zo zie denk ik zo slecht hebben wij het nog niet als mensen die afhankelijk zijn van de zorg. We krijgen elke dag zorg, er wordt zelfs een deel van betaald, er is altijd iemand aanwezig als er iets is, de middelen om geholpen te worden die zijn bij ons gewoon aanwezig. Deze jongen was zo blij met zijn rolstoel en zijn ouders zijn zo dankbaar dat wij komen, terwijl in Nederland de meeste mensen het allemaal maar gewoon vinden dat er iedere dag iemand op de stoep staat om de wonden te verzorgen en je af en toe ook nog niet dankbaar zijn met wat je komt doen, terwijl je je stinkende best doet (niet bij iedereen natuurlijk, maar er zitten mensen bij die Het ook eens op deze manier zouden moeten zien. Ik denk dat ze dan heel veel meer zullen waarderen wat ze bij ons in Nederland hebben).
Goed niet om heel de zorg bij ons af te blaffen, want ik weet heus wel dat je het niet met elkaar kan vergelijken en dat we heel blij moeten zijn dat het bij ons geregeld is, ook al gebeuren er dingen waar we het niet mee eens zijn, maar als ik deze jongen dan zo zie, hoe gelukkig en dankbaar hij is denk ik kunnen we in Nederland nog wel een puntje aan zuigen.
Zo als ik het zo terug lees denk ik, het maakt stiekem toch meer bij je los als je eigenlijk wilt toegeven. Ik probeer me ook niet er op te blijven focussen, maar deze dingen die je ziet zijn best pittig omdat je het niet echt kunt bevatten dat het hier zo gaat. Mubarak is dan nog 1 van de "gelukkige" kinderen die we kunnen helpen en die "goede" ouders heeft, die ondanks geen geld hebben wel goed zorgen voor hun kind.
-
07 Februari 2014 - 18:38
Jess:
Hee lieve Pino,
Jaa het is precies zoals jij het zegt: in Nederland hebben we het echt niet zo slecht als sommige mensen zeggen!
Moeilijk lijkt mij het wel om zoveel te willen maar dat daar niet alle mogelijkheden zijn.
Het is fijn om te lezen dat kinderen een naam hebben en hierdoor een verhaal zoveel duidelijker maar ook heftiger maakt. En het eerste waar ik dan ook aan denk als ik het heb gelezen is: Davine is z'n lieve zuster ;)
Erg balen van Mirjam zeg pff krijgt zij nu ook medicatie om zich wat fitter te gaan voelen?
En jij geen last van de malariapillen? Ik had daar zoveel buikpijn van!
Hier in t Zeeuwse veeeeeeeel regen bleeeh. Je mist dus niks hier!
Werkse meid! Ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Liefs en een dikke kuss Jess -
07 Februari 2014 - 23:40
Annemieke:
He lieve collega
Had t vandaag nog met client erover dat we inderdaad hier maar boffen met de zorg!
Als ik dat mannetje zo zie dan gun je m echt net zo'n leven als hier.
Gelukkig heeft ie nu jou goede zorg, dat is al heel fijn!
Succes met alles daar!!
Knuffel xxx -
09 Februari 2014 - 12:31
Herman:
Davine en Mirjam
Goed dat ook wij hier in het zogenaamde welvarende westen via jullie verhalen met de neus op de feiten worden gedrukt. Geweldig wat jullie daar voor de mensen en natuurlijk bovenal voor de kinderen kunnen betekenen. Goede hulp ook van jullie en bovenal veel aandacht zal hen heel goed doen. Bij het koffiedrinken juist na de kerkdienst sprak ik Mirjam haar vader en moeder nog en hoorde van hen dat Mirjam malaria heeft. Dat wist ik nog niet omdat ik een paar dagen weg was. Sterkte en beterschap is ook van hieruit de wens. Hou je goed en blijf naast helpen en zorgen vooral ook genieten van jullie verblijf daar. Hartelijke groeten. -
12 Februari 2014 - 14:38
Cynthia:
Wow wat een verhaal.
Wat zullen de kindjes blij zijn met jullie liefde,aandacht en zorg !
Beterschap voor Mirjam en succes:)
Dikke kus cyn
Ps. nog 47 nachtjes!!!!! -
12 Februari 2014 - 15:19
Viona:
Lieve Davine,
Dat is even wat anders dan onze gehospitaliseerde zorgvragers hier in Nederland! Wat een cultuurshock. Zoals ik je al voorspelde, m'n hart doet zeer als ik deze verhalen lees en de foto's zie. Ik zou je willen vragen om ze allemaal in je koffer te stoppen en mee naar hier nemen, dan kunnen we ze helemaal plat knuffelen, in bad stoppen en in de zwitsal zetten ;-) Aangezien ik vrees dat dat geen optie is, geven jullie ze daar maar veel knuffels.
Dat is wel even schrikken geweest voor haar (en jou) dat je ondanks goede voorbereiding en pillen toch malaria kan krijgen. Wil je Mirjam beterschap wensen? Houd je goed.
Lieve groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
