Ze bidden hier voor esther
Door: Davine
Blijf op de hoogte en volg Davine
13 Februari 2014 | Oeganda, Soroti
Woe 12-02-2014
E zijn van die dagen waar je ineens met je neus op de feiten wordt gedrukt.
Zo gaat alles goed en geniet je van alle baby's die hier zijn. Op het volgende moment wordt er een meisje binnen gebracht die heel erg ziek is, haar naam is esther.
Esther is een meisje dat gewoon gezond geboren is, ze woog bij haar geboorte ruim 3 kg. Na een aantal dagen ging het slechter met haar. Nu 6 weken later weegt zij nog maar 1,7 kg!
De artsen weten niet goed wat er met haar is, ze blijft hoesten ondanks ze al verschillende keren antibiotica heeft gehad. Ook voeden ze haar op het voedingscentrum toch gewoon om de 2 uur. Haar ouders zijn heel vaak bij haar, maar hebben thuis nog 5 kinderen zitten. Dit wordt voor hun ook te moeilijk. In overleg met de dokters en de ouders hebben ze besloten esther bij ons te plaatsen.
Els heeft haar samen met 1 van de aunties opgehaald. Toen ze hier kwam ben ik zo geschrokken, ik heb nog nooit zo'n kindje gezien. Ze is echt vel over been, zelfs haar vel is te groot voor haar.
Els is met haar naar de dokter van hiernaast gegaan. Deze zei dat ze een röntgenfoto moest hebben omdat ze misschien wel tuberculose heeft. Maar omdat de röntgen apparaat hier iets niet kon, moest ze naar town. Blijkbaar zit daar een radioloog die daar een praktijk heeft, hij is daar 3 keer per week. Els vroeg of ik mee wou naar daar.
In de auto vroeg ik of zij hiv-positief was. Els vertelde dat de ouders zich allebei hebben laten testen en dat ze allebei negatief zijn.
Daar aangekomen mochten we gelijk door. Ik had haar vast in mijn armen en voelde haar heel de tijd ademen. Toen we zaten te wachten op de dokter voelde ik haar ademhaling niet meer en had ze maar half haar ogen dicht. Els schrok hier ook van en deed gelijk het dekentje open om te kijken of ze nog leefde. Gelukkig kwam er toen ineens een hele grote zucht, maar op dat moment dacht ik wel dat dit kindje in mijn armen zou sterven. Daarna ging ze eigenlijk heel hard huilen, ze had blijkbaar honger want ze was heel erg op mijn vinger aan het zuigen. Na dit ben je daar wel blij mee dat ze zo reageert.
Na de röntgenfoto moesten we mee naar een kamertje, daar werd ook nog een echo gemaakt van haar hart en hoofd. Ze kwamen er achter dat ze een gat tussen haar linker en rechter hartkamer heeft, 1 van 2,3 mm. Daarbij zijn haar longen niet schoon, maar wat het precies is kunnen ze niet zeggen. Na dit alles weer terug naar amecet, waar janneke op ons zat te wachten. Ze krijg van haar een maagsonde. Deze hebben wij samen ingebracht. De sondes die ik dus heb meegenomen komen nu dus goed van pas.
We hebben besloten haar 2 x met de sonde eten te geven en 1x met de fles. We moeten haar om de 2 uur voeden. Ik moest tot 9 uur werken, dus vannacht zouden janneke en carline er allebei een keer uit komen om haar te voeden. De andere keren kan het gewoon met de fles, dus kan 1 van de staff dit doen.
Omdat mirjam nog malaria heeft en eigenlijk donderdagnacht een nachtdienst had,neem ik die nu van haar over. Zo kunnen die andere 2 lekker in hun bed blijven.
Ze is gelukkig de nacht goed doorgekomen en het is echt een vechtertje er zit ontzettend veel pit in dit meisje en hoop echt dat ze het haalt, want ze is er nog lang niet.
Ze hebben met zijn allen voor haar gebeden, dat doen ze hier eigenlijk altijd als het niet goed gaat. Dit was wel heel bijzonder om te zien dat er zo'n groep mensen om dit meisje stond en allemaal aan het bidden waren voor haar.
E zijn van die dagen waar je ineens met je neus op de feiten wordt gedrukt.
Zo gaat alles goed en geniet je van alle baby's die hier zijn. Op het volgende moment wordt er een meisje binnen gebracht die heel erg ziek is, haar naam is esther.
Esther is een meisje dat gewoon gezond geboren is, ze woog bij haar geboorte ruim 3 kg. Na een aantal dagen ging het slechter met haar. Nu 6 weken later weegt zij nog maar 1,7 kg!
De artsen weten niet goed wat er met haar is, ze blijft hoesten ondanks ze al verschillende keren antibiotica heeft gehad. Ook voeden ze haar op het voedingscentrum toch gewoon om de 2 uur. Haar ouders zijn heel vaak bij haar, maar hebben thuis nog 5 kinderen zitten. Dit wordt voor hun ook te moeilijk. In overleg met de dokters en de ouders hebben ze besloten esther bij ons te plaatsen.
Els heeft haar samen met 1 van de aunties opgehaald. Toen ze hier kwam ben ik zo geschrokken, ik heb nog nooit zo'n kindje gezien. Ze is echt vel over been, zelfs haar vel is te groot voor haar.
Els is met haar naar de dokter van hiernaast gegaan. Deze zei dat ze een röntgenfoto moest hebben omdat ze misschien wel tuberculose heeft. Maar omdat de röntgen apparaat hier iets niet kon, moest ze naar town. Blijkbaar zit daar een radioloog die daar een praktijk heeft, hij is daar 3 keer per week. Els vroeg of ik mee wou naar daar.
In de auto vroeg ik of zij hiv-positief was. Els vertelde dat de ouders zich allebei hebben laten testen en dat ze allebei negatief zijn.
Daar aangekomen mochten we gelijk door. Ik had haar vast in mijn armen en voelde haar heel de tijd ademen. Toen we zaten te wachten op de dokter voelde ik haar ademhaling niet meer en had ze maar half haar ogen dicht. Els schrok hier ook van en deed gelijk het dekentje open om te kijken of ze nog leefde. Gelukkig kwam er toen ineens een hele grote zucht, maar op dat moment dacht ik wel dat dit kindje in mijn armen zou sterven. Daarna ging ze eigenlijk heel hard huilen, ze had blijkbaar honger want ze was heel erg op mijn vinger aan het zuigen. Na dit ben je daar wel blij mee dat ze zo reageert.
Na de röntgenfoto moesten we mee naar een kamertje, daar werd ook nog een echo gemaakt van haar hart en hoofd. Ze kwamen er achter dat ze een gat tussen haar linker en rechter hartkamer heeft, 1 van 2,3 mm. Daarbij zijn haar longen niet schoon, maar wat het precies is kunnen ze niet zeggen. Na dit alles weer terug naar amecet, waar janneke op ons zat te wachten. Ze krijg van haar een maagsonde. Deze hebben wij samen ingebracht. De sondes die ik dus heb meegenomen komen nu dus goed van pas.
We hebben besloten haar 2 x met de sonde eten te geven en 1x met de fles. We moeten haar om de 2 uur voeden. Ik moest tot 9 uur werken, dus vannacht zouden janneke en carline er allebei een keer uit komen om haar te voeden. De andere keren kan het gewoon met de fles, dus kan 1 van de staff dit doen.
Omdat mirjam nog malaria heeft en eigenlijk donderdagnacht een nachtdienst had,neem ik die nu van haar over. Zo kunnen die andere 2 lekker in hun bed blijven.
Ze is gelukkig de nacht goed doorgekomen en het is echt een vechtertje er zit ontzettend veel pit in dit meisje en hoop echt dat ze het haalt, want ze is er nog lang niet.
Ze hebben met zijn allen voor haar gebeden, dat doen ze hier eigenlijk altijd als het niet goed gaat. Dit was wel heel bijzonder om te zien dat er zo'n groep mensen om dit meisje stond en allemaal aan het bidden waren voor haar.
-
13 Februari 2014 - 15:00
Annemieke:
Slik....
Wat heftig zo ineens voor dit kleine meisje! Gelukkig zijn jullie er nu wel achter wat een deel van t probleem is.
Veel succes met verzorgen en hier bidden we ooknmee voor haar gezondheid! -
13 Februari 2014 - 17:00
Lotte:
He lieve Dav,
Wat fijn om zo met je te kunnen meelezen.
Wat een heftig verhaal zeg, dat is even slikken.
Ik hoop dat jullie voor Esther kunnen blijven zorgen. Heel veel sterkte!
X -
13 Februari 2014 - 17:11
Nel En Ad:
Hoi Davine en Mirjam,
Tijdens het lezen van het verhaal over baby Esther kregen we kippenvel. Wat een triest gebeuren. Gelukkig dat jullie sonde's mee hebben genomen, dat op die manier Esther toch wat voeding binnen krijgt.
Ook jullie zorg, aandacht en liefde voor al die kindjes doet goed. Knap hoor dat jullie dit doen, petje af.
Hoe gaat het met Mirjam? Hopelijk niet al te beroerd.
We wensen jullie veel sterkte toe!
-
13 Februari 2014 - 19:08
Herman:
Davine en Mirjam
Inderdaad een gebeurtenis om kippenvel bij te krijgen. Geweldig dat er toch nog van alles geprobeerd wordt om Esther er bovenop te helpen en dat jullie daaraan kunnen meewerken. Er zijn van die momenten dat je niets anders kunt doen dan bidden. In dit geval zijn er blijkbaar ook nog medische ingrepen mogelijk. Ook mijn petje gaat af voor jullie werk daar. Veel sterkte en hopelijk een goede afloop voor Esther. -
13 Februari 2014 - 23:07
Marloes.:
Heftig verhaal davine! Knap wat je doet! Veel bewondering voor jullie!! Een hele dikke knuffel X -
14 Februari 2014 - 10:37
Debby:
Ja dat is even slikken zeg.....! Heftig om te lezen maar zeker om het mee te maken! Ze is nu in goede handen, we hopen het beste voor haar.
-
14 Februari 2014 - 22:47
Viona:
Lieve Davine,
Wat moet dat een heftige ervaring voor je zijn zeg...jeetje...ik ben er stil van en pink een traantje weg. Als ik dan kijk naar dochter-lief die hier bij me zit...meid wat moeilijk voor jullie allemaal. Ik hoop dat ze baby Esther kunnen helpen. Kunnen ze haar helpen? Een operatie zal erg veel geld kosten, plus dat haar toestand verre van ideaal is om haar te kunnen opereren...we volgen jullie verder en bidden met jullie mee voor baby Esther.
Lieve groetjes -
15 Februari 2014 - 07:37
Davine Hokke:
Hallo allemaal!
Bedankt voor jullie berichtjes!
Ik zal even een up-date geven over esther.
Ze is in anderhalve dag al 60 gram aangekomen! Dus dat is een goed teken. We proberen de voeding wat op te hogen, maar ze kan nog niet al te veel aan. Het moet dus echt met stapjes. Haar hart zal vanzelf moeten dichten naar mate zij zal aankomen. We hebben hier nog een meisje dat sabina heet. Zij is 6 weken ouder dan esther en lag 6 weken geleden nog in hetzelfde schuitje! Dus zo zie je maar het kan ook goed gaan. Ook bij esther hebben we goede hoop.
We zullen zo door gaan met deze zorg en wij als verpleegkundige zullen er snachts af en toe uit moeten om haar te voeden. Ze krijgt 1x in de zoveel tijd tich met de fles, want ze heeft wel hele erge zuigbehoefte en daarbij blijft har mond mooi schoon.
Zo ver de up-date.
Lieve groetjes, davine -
15 Februari 2014 - 14:33
Hanneke De Boer:
Prachtig en indrukwekkend werk meiden. Davine kan jij ook een paar losse foto's aan mij mailen?
Dikke x -
15 Februari 2014 - 18:19
Monique:
Davine
Wat een mooie verhalen over jouw leven bij amecete.
Fijn om zo op de hoogte te blijven.
Lieve gr Monique -
20 Februari 2014 - 18:09
Ea:
Heey lieve pino! Jullie zijn goed bezig. Wat een heftig verhaal.. en inderdaad je wordt op die manier echt op de feiten gedrukt. Ik hoop dat het goed met je gaat!! Ik denk aan je. We missen je hier! Love you -
25 Februari 2014 - 20:19
Lieke :
Hoi Davine,
Ja, dan besef je je ineens waar het bestaan echt om draait. Wat is het leven kwetsbaar....
Anderzijds is het ook overleven met beperkte mogelijkheden. Een kind afstaan voor het belang van je andere kinderen. Hard en realiteit helaas. Ik geloof niet dat die ouders daar minder verdriet hebben dan ouders hier, al heb je 10 kinderen.
Je doet er veel goed, ik heb bewondering voor je. Blijf schrijven!
Hartelijke groet,
Lieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
